zondag 8 mei 2011

Resultaten uit het verleden....

Het is te hopen dat het met onze vriend Osama niet gaat als met de Russen. Eerst zijn we allemaal blij dat ze opgehoepeld zijn, maar dan komen onze politici er achter dat er na de uitschakeling van willekeurig welke vijand 'vredesdividend' in te boeken valt. Wettelijk is het al sinds jaar en dag verplicht om bij reclame voor echte dividenden te vermelden: resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. 
Maar niemand is zo slim die spreuk bij vredesdividenden in het achterhoofd te houden. Zie ook mijn column in de Trivizier van deze maand. http://bezuinigingsgeneraal.blogspot.com/ 



woensdag 4 mei 2011

De toekomst van de krijgsmacht

Deze column is gepubliceerd in de Trivizier van mei 2011.

 
De toekomst van de Krijgsmacht

‘Beste kijkers, net nu de gevolgen van de Kredietcrisis lijken overwonnen, heeft de Grondstoffen crisis ons land hard getroffen. Het bedrijfsleven heeft daardoor zware klappen opgelopen en dat werkt door in de overheidsfinanciering.  Het nieuwe Kabinet Rutte II, heeft zojuist ingestemd met een reeks van maatregelen om tussen 2014 en 2018 zo’n 20 miljard te bezuinigen. Een groot deel hiervan is weer bij Defensie terechtgekomen. Excellentie, U bent net aangetreden als de nieuwe Minister van Defensie van het Kabinet Rutte II en nu moet u alweer zo’n grote bezuiniging op uw begroting realiseren ? Twee miljard. Dat is nogal niet wat. Wat vindt u daar zelf van?’

‘Tja meneer Pauw, mijn uitgangspunt blijft natuurlijk dat gemotiveerd en goed opgeleid personeel het succes bepaalt van onze krijgsmacht, maar de Wereld is getroffen door een zware grondstoffen crisis. En Nederland dus ook. Dit kabinet wil de rekening niet doorschuiven naar volgende generaties. De overheid moet daarom 20 miljard bezuinigen. Dat heeft gevolgen voor alle sectoren. Voor het onderwijs, de gezondheidszorg maar ook Defensie. Het onverantwoordelijke energieverbruik van de Westerse wereld in de afgelopen tientallen jaren, heeft meer schade aangericht dan op het eerste gezicht duidelijk was. Nu moet er wat gebeuren.’
‘Maar in 2011 heeft uw voorganger Hillen ook zo’n verhaal gehouden en daarvoor diens voorganger Kamp en daarvoor Ter Beek. Ook die kwamen steeds eenmalig een Miljard weghalen. En daarna zou alles beter worden. Maar de realiteit lijkt iedere keer weer anders. Waar moet het personeel na zo’n reeks van bezuinigingen haar motivatie aan ontlenen?’
‘Meneer Pauw ons personeel ontleent die motivatie aan goede arbeidsvoorwaarden die recht doen aan de bijzondere positie van militair. En natuurlijk aan het uitvoeren van zinvolle taken. Daarvoor is het van groot belang dat we goed kunnen oefenen met het juiste materieel en de juiste opleidingen en dat we genoeg voorraden en een juiste uitrusting hebben. Het is mijn streven om in 2018 aan deze voorwaarden te kunnen voldoen. Dus schoon schip. In 2018 werken onze mensen in een organisatie die dan wél goed op orde is. Met voldoende personeel, voldoende munitie en uitrusting, goed onderhouden kazernes en genoeg mogelijkheden om te oefenen. Die tekorten, daar maken we nu echt een einde aan.’
‘Schoon schip? Maar wat bedoeld u daarmee. Dat zeiden uw voorgangers toch ook?’
‘Maar dit is nu écht anders meneer Pauw. In 2018 werkt het defensiepersoneel in een kleinere krijgsmacht. Maar wel een, waarin alle vacatures zijn vervuld en het personeel kan trainen en voorbereiden zoals het hoort! Een krijgsmacht waarin alle voorraden op peil zijn! Geen gedoe meer met reserve-onderdelen en munitietekorten zoals in de afgelopen jaren.’

‘Zojuist in uw persconferentie somde u alle bezuinigingen op dat is nogal niet wat. Kunt het voor onze kijkers nog eens herhalen?’
‘Dat is helaas de realiteit meneer Pauw. We ontkomen niet aan schrappen in de militaire eenheden en het veranderen van de personeelopbouw. De inzetbaarheid van de krijgsmacht gaat helaas weer omlaag. Maar natuurlijk op een verantwoorde manier passend bij de dreigingsanalyse van het Kabinet. We doen alle Pantserhouwitsers en Mortieren de deur uit. In het verleden heeft zwaar materieel zijn waarde gehad. Met het oog op een high-tech krijgsmacht hebben we ervoor gekozen de vuursteun te schrappen. Net als de pantserrupsvoertuigen bij de infanterie. Is allemaal achterhaald en past niet bij het Nederlandse ambitie niveau. Ook doen we alle Chinook-helikopters de deur uit. Minder typen helikopters scheelt veel geld in het onderhoud. We verkopen opnieuw vier mijnenjagers, twee patrouilleschepen en het laatste bevoorradingsschip. Door dit besluit houden we de combinatie onderzeeërs en fregatten over, die combinatie waarborgt een hoogwaardige inlichtingenpositie. We brengen het aantal F-16’s terug naar 16. What’s in a name nietwaar. Het zal door deze keuze natuurlijk weer iets moeilijker worden om voor langere duur F-16’s in te zetten in operaties. We zullen dat daarom ook niet meer doen. We schrappen ook een DC10. En omdat we toch geen helikopters en vuursteun meer hebben is het een logisch keus om ook de luchtmobiele brigade en de beide gemechaniseerde brigades op te heffen. Al met al een compact en weldoordacht pakket waarmee alle bezuinigingsdoelstellingen gehaald worden. ’

‘Vier jaar gelden lanceerde uw voorganger de numerus fixus om de personeelopbouw beter in de hand te krijgen. Nu komt u met een numerus clausus. Heeft het huidige beleid dan niet goed gewerkt?’
‘Jawel maar helaas zijn die jonge mensen die we in de vorige reorganisaties binnen hebben gehouden nu ook weer ouder geworden. Dat hadden we op het Ministerie niet voorzien. En sommigen zijn zelfs weer bevorderd en dat kost allemaal veel te veel geld. Aan al die ervaren oudere officieren en onderofficieren heb we tegenwoordig niets, omdat we niet meer met echte missie meedoen. Dat wil zeggen, hun ervaring zou anders natuurlijk van groot belang zijn, maar ja ze kosten gewoon te veel. We gaan nu een nieuwe organisatie bouwen die alleen uit soldaten en korporaals bestaat en hier en daar een sergeant.’
‘Dat is groot nieuws. Geen generaals en kolonels meer bij defensie?’
‘Precies. Ik kan met trots melden dat wij op het ministerie een nieuw concept hebben uitgewerkt. Geen generaals, kolonels en adjudanten meer. Die categorieën zijn in het verleden echt overgewaardeerd. Het echte werk wordt toch gedaan aan de basis nietwaar. Een kleinere krijgsmacht die bestaat uit soldaten, korporaals en een paar jonge sergeanten, dat is mijn visie. En als die sergeanten dan 35 worden, dan ontslaan we ze. Dat is per slot logisch nietwaar. En bovendien tegenwoordig maatschappelijk geheel geaccepteerd. Mijn ambtsvoorganger Hillen heeft daarvoor veel goed werk gedaan en de nodige wet- en regelgeving aangepast. Die militairen van boven de 35, daar is helaas gewoon geen budget voor, veel te duur. Bovendien willen ze zich op die leeftijd settelen, kinderen, een huis, een hypotheek. Zeg nou zelf meneer Pauw, daar hebben we toch niets aan in een moderne high-tech krijgsmacht. Daar moet de organisatie veel te veel rekening mee houden. Het is veel beter dat ze dan een andere werkgever zoeken, die zich dat soort onpraktische ambities wel kan veroorloven.’
‘De oppositie noemt uw plannen zojuist het ‘jonge knullen zonder spullen concept’. Vindt u dat niet vervelend? Hoe vallen uw plannen bijvoorbeeld bij onze buitenlandse partners?’
‘Meneer Pauw, ik kan u vol trots melden dat er vanuit het buitenland veel belangstelling is voor onze nieuwe aanpak. Men onderkent daar dat Nederland absoluut voorop loopt in de wereld als het om het ontwikkelen van nieuw, betaalbaar veiligheidsbeleid gaat.’

Frans Matser
Auteur van de bezuinigingsgeneraal


dinsdag 3 mei 2011

Politiemissie Basta!

Politiemissie Basta

Ring, ring …
‘Met Cohen.’
‘Hallo Job, hoe gaat het?’
‘Met wie spreek ik?’
‘Met Barack, Barack Obama. Je hebt toch wel eens van mij gehoord? Ik ben sinds een jaartje president van de Verenigde Staten.’
‘Natuurlijk heb ik daar wel eens van gehoord. Maar hoe kom je aan mijn nummer en waarom bel je mij midden in de nacht?’
‘Je nummer heb ik van Mark.’
‘Mark?’
‘Ja, Mark Rutte. Hij is jullie prime minister. Aardige gast. Die zul je toch wel kennen?’
‘Natuurlijk ken ik Mark! Waarom heeft hij mijn nummer aan jou gegeven?’
‘Nou, dat komt zo. Ik sprak Mark laatst op een of andere top meeting. En hij zei dat ik een beetje druk op jou moest uitoefenen als ik die Nederlandse Politieagenten in Afghanistan wil hebben. Voor die politiemissie. Alleen maar opbouwen en trainen natuurlijk he. Dus ik denk kom, ik bel die Job gewoon zelf even. Lijkt me een fijne vent, burgemeester geweest van Amsterdam, mooie stad en zo. Daar komen we samen vast wel uit.’
‘Sorry Barack, maar daar kan ik je niet mee helpen. Wij van de Partij van de Arbeid zijn zo niet te beïnvloeden. Jullie hebben dat ook met Wouter geprobeerd en dat is ook niet gelukt.’
‘Wouter?’
‘Ja Wouter Bos, mijn voorganger.’
‘Sorry Job, nooit van gehoord. Doet er ook niet toe. Maar je weet dat wij jullie steun hard nodig hebben. De internationale gemeenschap kan die opbouwmissie niet afmaken zonder de hulp van de Nederlanders.’
‘Nou Barack, dan ben je bij mij aan het verkeerde adres. Ik heb jou wel door. Het gaat jullie niet om die politieagenten. Het gaat jullie om die 125 militairen die meegaan voor de bescherming. Die infanteristen wil je stiekem offensief inzetten. En dat is voor de PvdA niet bespreekbaar.’
‘Job, ik merk onmiddellijk dat ik het met een briljant politicus te doen heb. Je hebt me door. Terwijl ik nog zo gezegd heb dat Hillary onze diepere bedoelingen geheim moest houden. Met die WikiLeaks kun je niemand meer vertrouwen tegenwoordig. Enfin, een ras politicus als jij kijkt daar natuurlijk dwars doorheen.’
‘Precies Barack, met mij valt niet te spotten!’
‘ OK Job. Ik geef het toe. Het gaat ons om die 125 infanteristen die meegaan voor de bescherming. Die willen we bij een geheime missie gaan gebruiken. Dat is net dat beetje extra wat we nodig hebben. Samen met die 130.000 Amerikaanse gevechtssoldaten en de 30.000 andere militairen die daar meevechten, kunnen die 125 man van jou net het verschil maken.
‘Ik dacht het niet Barack!’
‘Maar Job, met z’n allen kunnen we de Taliban definitief verslaan, maar niet zonder die Hollanders. Jij hebt de sleutel tot succes! En bedenk eens wat voor deuren dat opent in de toekomst. Over een paar jaar hebben we weer een secretaris generaal nodig voor de VN of voor de NATO. Fantastische, goed betaalde banen waarbij het om ‘polderen’ gaat. Jou naar ik begrepen heb op het lijf geschreven. Wie weet. Wat ik maar zeggen wil: je verhoogd je internationale geloofwaardigheid hiermee geweldig. Begrijp je?’
‘Sorry Barack, maar dat doen wij niet bij de PvdA. Wij zijn niet omkoopbaar en recht door zee.’
‘Recht door zee? Wat betekend dat? Wil je soms liever mariniers leveren of schepen? Er is toch geen zee in Afghanistan?’
‘Vergeet dat recht door zee maar Barack. Maar ik doe het niet. Nada, niente, nothing. Geen stiekeme Nederlandse gevechtsmissies meer in Afghanistan. Daar leent de PdvA zich niet voor, Basta!
‘Maar Job, je weet wat dat betekent! Geen 125 Nederlandse gevechtssoldaten in het noorden van Afghanistan. Dan kunnen we het wel vergeten. Dan is het voorbij met de missie, met ISAF. De Talban zal overwinnen! Dat kan toch niet je bedoeling zijn.’
‘Barack het spijt me. Maar als dat de consequentie is, dan moet dat maar. Ik weet dat jullie er zonder die 125 Nederlandse infanteristen niet uitkomen. Maar dat is wat ik mijn kiezers beloofd heb. Geen stiekeme vechtmissies meer. En daar ben ik heel transparant in. Wij van de PvdA doen daar niet aan mee. Wij hebben wat tegen oorlogen… en ook tegen Mark! Tot ziens Barack, groeten aan Hillary en succes met je oorlogen. Ik ga weer slapen. ’
‘Mijn vrouw heet Michelle, geen Hillary… .’
‘tuut, tuut, tuut…’

Met een fijn gevoel werd Job Cohen op de dag van het Afghanistan debat ’s morgens wakker. Hij had iets leuks gedroomd, maar wist niet meer precies wat. Maar vandaag heeft hij het gevoeld dat hij de hele wereld weer aan kan. Zelfs die misselijke Mark die hem al maanden dwars zit. Hij weet het zeker. Die politiemissie, daar gaan wij bij de PvdA niet eens over nadenken. Wie maalt er per slot van rekening binnen zijn partij over een geloofwaardig standpunt over defensiezaken. Niemand toch zeker. Heerlijk, die Amerikanen die eindelijk weet weten wie de baas is in Nederland. Heerlijk,  om eindelijk weer eens zo’n principieel standpunt in te kunnen nemen. Geloofwaardigheid, idealisme, laat die gekke Jolande Sap zich daar maar mee bezigheiden. Komt hem mooi uit. Zal ze nog genoeg last mee krijgen tijdens de provinciale staten verkiezingen. Ha, ha, ha. Zal hem niet overkomen.  Net als het laten vallen van de regering Balkenende zal dit hem zeker weer in de peilingen een paar zeteltjes opleveren. Electoraal een prima dossier dat Afghanistan. En daar gaat het om. Basta!

Frans Matser
fransmatser@hotmail.com